صدمی

همیشه معتقد بودم و بهم ثابت شده که بعد هر سختی آسونیه، اما دنیا اینقدر احمقانه ست که بعد از به دست آوردن کلی چیز فوق‌العاده باورنکردنی، بازم ته دل آدم برای اون کوچیک‌ترین چیز احمقانه‌ای که از دست رفته می‌لرزه.

چیکار می‌شه کرد؟