چهل و ششمی

حالا اینکه من اشتباهی به جای قرص آهن، کلد استاپ خوردم و این قرصه بدجور منو کرخت و بی­حال می­کنه قبول، تقصیر خودمه، عوضش هم نزدیک بود با سر پرت شم تو آشپزخونه. اینم که عصبی شدم و در یه حرکت انتحاری احمقانه، وقتی صدای فن کیس رو اعصاب بود، جای خاموش کردنش و چک کردن اینکه چی تو فنه گیر کرده یه خودکار فرو کردم بین پره­هاش که صداشو ببُره هم قبول، بعدا که خراب شد نتیجه­شو می­بینم. اینم که ویراستار فصل شش تا بیست رو ازم می­خواست و من فکر کرده بودم یک تا پونزده رو می­خواد –قبلا یک تا شش رو فرستاده بودم و یادم نبود الان- و رسما گیر افتادم هم قبول، باید زودتر تصمیم می­گرفتم تمومش کنم.

ولی اینکه این وسط وقتی دارم با دستکش آشپزخونه آب­جوش رو می­ریزم تو کتری که چای سبز درست کنم، بخار آب­جوش دستکش رو می­چسبونه به انگشتم دیگه ظالمانه­ست. الان من چجوری تایپ کنم خب؟ -_-