چهل و چهارمی

این دفعه سرماش یه جوری بود، انگار داری آدامس نعنایی میخوری. همه تنت خنک می شد می سوخت. همه چی آبی بود. سرماش زنده بود. زندگی بود.

...

چهل و سومی

گفتی آلمانی بخون. یادته؟ پس فردا امتحان ترم آلمانی دارم ولی تو بیشتر از یه ساله مُردی...

چهل و دومی

همه چی یه­طوری شده. مث وقتی که می­خوای یه زبون جدید یاد بگیری. ممکنه یه کلمه­ای جلوت قرار بگیره که آوا و هم ظاهر بدی داشته باشه، ولی معنی­ش خوب باشه... مثلا آبی باشه. یه مدت که رو یه زبون کار می­کنی، حتی تو زبون­هایی که تلفظ و نوشتارشون یکی نیس، بعد یه مدت وقتی واژه­ای رو می­بینی دیگه می­تونی تشخیص بدی فعله یا اسم مثلا. ولی گاهی تنها چیزی که از یه زبون می­دونی، اینه که از چپ می­خوننش یا از راست... نا مفهومه نا شناخته­س. نه که از اشتباه کردن بترسی­آ! اون مرحله بعده. اینجا فقط نمی­دونی. همین.

چهل و یکمی

حرف زدن افسرده­م می­کنه. نمی­ذاره فکر کنم. بم حس تنهایی می­ده. نوشتن حس احمق بودن و خوب نبودن می­ده. دلم می­خواد گوش بدم و بخونم. چیزی نگم. کاری نکنم. سعی نکنم هیچی باشم و بشم...

پ.ن: خوبم رفقا، ولی باید بنویسم­شون. خب؟

چهلمی

دو ساعت و نیمه نشستم با کلافگی تمام، یک در میون به خط­های ترجمه و پروژه دانشگاه و اون یکی پروژه­هه و وبلاگ خیره می­شم و کلمه­های کوفتی نسبتا غیر قابل تلفظ آلمانی رو با حروف تعریف­شون تو سرم مرور می­کنم و به این فکر می­کنم که حتی کاپوچینو با کاکائو هم نمی­تونه حا­لمو خوب کنه و درباره پست قبلی توضیح می­دم و اینکه چرا نوشتمش و سعی می­کنم دوباره یهو افسرده نشم ... بعد یهو چشمم می­خوره به یه غلط تایپی بی­نظیر تو ترجمه­م. به جای "به فال نیک گرفتن" نوشتم "به فاک نیک گرفتن"

 

بیاین زندگی رو به فاک نیک بگیریم اصن ^_^

سی و نهمی

از آدمایی که بی قید و شرط دوستون دارن بترسین. کسایی که می­گن اصن عجیب نیس که یه چیز بی­جون هم تو رو دوس داشته باشه. از کسایی که می­گی فلانی چطور جرات کرده عاشق من بشه، می­گن حق داره خب. از کسایی که شما رو از همه مهم­تر می­دونن. از کسایی که ازتون ناراحت نمی­شن... خیلی خیلی بترسین. خب؟

سی و هشتمی

یعنی خب هرجایی که یه سیر نزولی شدید طولانی تموم بشه، باید پیشرفت محسوبش کنی. ولی نمی­شه. من نشستم به نود درصد ترجمه­ی انجام شده نگاه می­کنم و با وجودیکه عاشق کتابه­م، اصن خوشحالم نمی­کنه. حتی به فکر اون ده درصده هم نیستم. برعکس؛ حالم از دیدن ردیف منظم کلمه­هاش به هم می­خوره.

از چنگ زدن مو تو خواب و تموم کردن یه بسته بلکه دو بسته قرص عصبِ معده بیس تایی تو هر هفته و از دست دادن نه کیلو وزن تو یه هفته و پنیک­اتک­های کوتاه و بلند و وحشتِ محضِ از سرِ بی اعتمادی (یه بار دستت رو بده) و توهمِ نکنه یکی پشت سرمه (نترس، اصن یکی پشتته، منم اصن)... از اینا گذشتم. اما هنوزم یهو مث هولدن افسرده می­شم.

نویسنده­هه تو این کتابه میگه:

"... عضلات پاهای ملانی و دست چپش که هنوز به صندلی بسته شده اند گرفته‌اند و دردناک شده­اند، اما این اتفاق مدت‌ها قبل افتاد و حالا دردِ گرفتگی محو شده و انگار بدنش دیگر به خود زحمت نمی‌دهد به او بگوید چه حسی دارد، بنابراین حتی دردی هم نیست که حواسش را پرت کند."

میدونی؟

سی و هفتمی

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

سی و ششمی

Vivire y Morire

A lo mejor no te has dado ni cuenta
 De que tu y yo ya no somos como ayer
 A lo mejor es que tienes miedo
 De que me vaya y no me vuelvas a ver
 Pero tienes que dejarme marchar
 Hay otra vida que me espera mas alla
 Y si la suerte la llevo detras
 No te preocupes que no voy a cambiar
 Vivire y morire
 Pero en tus brazos yo acabare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Cierro los ojos y contigo estare
 Vivire y morire
 Y desde el cielo te mirare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Al final sabes que te esperare
 A lo mejor es que tu te crees
 Que con el tiempo te olvidare
 A lo mejor es que tienes miedo
 De que te pueda dejar de querer
 Pero tienes que dejarme marchar
 Hay otra vida que me espera mas alla
 Y si la suerte la llevo detras
 No te preocupes que no voy a cambiar
 Vivire y morire
 Pero en tus brazos yo acabare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Cierro los ojos y contigo estare
 Vivire y morire
 Y desde el cielo te mirare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Al final sabes que te esperare
 Y donde brille el sol alli estare
 Y donde brille el sol te esperare
 Vivire y morire
 Pero en tus brazos yo acabare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Cierro los ojos y contigo estare
 Vivire y morire
 Y desde el cielo te mirare
 Aunque lo nuestro no siga igual
 Al final sabes que te esperare

سی و پنجمی

- تعلق ینی چی؟ کی می تونیم بگیم به چیزی تعلق داریم؟
+ ینی کنارش احساس امنیت داشته باشی.حتی اگه یه مدت دیگه بدونی از بین میره، بازم حضورش ارزش داشته باشه.
- این که خوبه... من به شماها تعلق دارم ینی.

پلاس: بهتون قول میدم، فرقی نمی کنه کدوم سمت این مکالمه باشین!

پلاس۲: #بهونه های آشتی با وبلاگ