- تعلق ینی چی؟ کی می تونیم بگیم به چیزی تعلق داریم؟
+ ینی کنارش احساس امنیت داشته باشی.حتی اگه یه مدت دیگه بدونی از بین میره، بازم حضورش ارزش داشته باشه.
- این که خوبه... من به شماها تعلق دارم ینی.
پلاس: بهتون قول میدم، فرقی نمی کنه کدوم سمت این مکالمه باشین!
پلاس۲: #بهونه های آشتی با وبلاگ
یه آدم هایی رو باید ته ته قلب و فکرت ذخیره کنی. کسایی که انقد بودنشون خوبه، که مهم نیس اگه فقط شش ماه یه بار، اونم با پیچوندن کلاس و قرار و کنسل کردن همه کارای برنامه ریزی شده و عقب افتاده بشه دیدشون. که بیاد تو اون کافه هه که تو کوچه ی کنار سینماست روبه روت بشینه. هیچی نگه. گوش بده تا بگی. وسط حرف زدن هم که گریه ت گرفت، داستان خنده دار بگه تا وقتی صدات برگرده بتونی ادامه بدی. بگی بگی. دوباره گریه کنی. خجالت نکشی جلوش از اینکار.لازم نباشه براش توضیح بدی حست رو. لازم نباشه نگران برداشتش باشی. نگران اینکه نکنه وقتی چیزی میگه از روی دل سوزی باشه یا نکنه دل داری باشه. آدم هایی که به قول خودشون "سوئیس"ن. بی طرف. کسایی که تو هیچ کدوم دسته بندیات واسه آدما نمی گنجن. آخر همه این هام، نگاه کنن تو چشمات، بگن "ببین می خوام ازش دفاع کنم! می خوام از تو هم دفاع کنم. می خوام از همه دفاع کنم اصن." و می دونی، این حرفها هم به نظرت شر و ور نیان. نخوای فاک نشون شون بدی:دی
می دونی چی میگم؟ آدم هایی که می ذارن چند دقیقه پژمرده ی پژمرده بشینی جلو روشون و ضعیف ترین آدم دنیا باشی. که بعد بتونی دوباره قوی بشی...
یو دونت کر ابوت می؟ سو عای دونت کر ابوت می. فِیر ایناف
+ بیماری نسل ما!
سرماش یه جوری بود، انگار هیچ چیز دیگه ای تو دنیا نیست. انگار فقط همین سرمائه ست. شاید حتی تو هم نیستی. می تونست یه باره، فقط یه لحظه، شدیدتر بشه که لگدت کنه، لهت کنه. اهمیتی نداشت چی رو از دست دادی. چون انگار هیچی نداشتی. پوچی محض. فقط سرما.
از بازی های استراتژیک آنلاین خوشم می آد. وقتی به جایی می رسی که دیگه قدرت کافی برای پیش رفتن رو نداری، میتونی خودخواسته، تموم کاپ ها یا والور یا هرچیز دیگه ای که نشون میده تو چقدر پیشرفت کردی رو از دست بدی. بعد که دوباره به صفر می رسی، خواهی نخواهی هرکاری که کنی، جلو میری -نمیگم زیر صفر چیزی وجود نداره. آره اگه شناسه تو عوض کنی بری یه بار دیگه از اول بازی کنی، اونوقت رفتی زیر صفر، چیز تازه ای هم به دست نیاوردی؛ اما وقتی خودت قدرتت رو میبری پایین تر، به خودت اجازه میدی همه چیزایی که از سر گذرونی رو دوباره ببینی، یادت بیاد، خیلی چیزا چون یادت رفتن ارزششون رو تو چشمت از دست دادن. این بار موقع جلو رفتن، دوباره امتیاز و قدرت می گیری، بعد همینا کمکت می کنن این بار که به اون جایی رسیدی که بار قبل نمی تونستی پیش بری، قوی تر باشی
- با خودت نجنگ، با افکارت هم، با عوامل خارجی که دارن میان بجنگ. با خودت که می جنگی، تهش به پوچی میرسی
+ آره... اگرم شکستش بدم، چیزی ازم نمونده ک بخواد پیروز بشه...
- نمی خواستم اینو بگم.
پلاس: از پیش نویس های بعدتر منتشر شده
شاعر می فرماد:
تو باش ولی موازی باش، همراه، ولی لمسم نکن
میل به ترکیب یا واکنش، یا هرچی می ترسم نکن
پی ام نگرد، که گُم میشم، با من نخواب، که کم میشم
ترکم نکن که میمیرم، بسامدهای غم میشم
به سایه ی من دست نزن، که طیفی از هوس داره
طبیعت بی تاب من، انقطاع نفس داره
+ از پیش نویس های بعدتر منتشر شده:دی
+ :)
- ما چرا انقد راه می ریم؟
+ همم، شاید... شاید میخوایم به یه جایی برسیم که نمی رسیم...
